Χρόνια σας πολλά…

Όταν μάνα μου φώναζες…

– Τίποτε πιό ζεστό, τίποτε πιό ο?κε?ο καί πιό  νοσταλγικό δέν θυμ?μαι, μάνα, ?πό τή φωνή σου.

– ? φωνή σου ?σουν ?λόκληρη εσύ, ? πανταχο? παρουσία σου, ?  φύλακας ?γγελος μου.

?πό τότε πού κατάλαβα τόν κόσμο ?ρχισα σιγά σιγά νά διακρίνω τούς θορύβους ?πό τή μουσική, τούς κεραυνούς ?πό τό θρόϊσμα τ?ν φύλλων καί τό κελάρυσμα το? ρυακιο?, τά χαχανητά καί τίς κραυγές ?πό τό γέλιο τ?ν μικρ?ν παιδι?ν καί τό κελάδημα τ?ν πουλι?ν. Πάνω ?μως ?πό ?λα α?τά κυριαρχο?σε ? φωνή σου. ?λα τά ?λλα ?ταν γήινα, μόνο ? φωνή σου κατέβαινε ?πό τόν ο?ρανό!

– ? φωνή σου, μάνα, ?ταν ? προστασία μου καί ? α?τοπεποίθησή μου

– ? φωνή σου ?ταν ? τόλμη μου καί ? ?πιμονή μου

– ? φωνή σου ?ταν ? παρηγοριά στήν ?ποτυχία μου καί ? σύντροφος στήν ?σθένειά μου

– ? φωνή σου ?ταν τό χάδι στό κλάμα μου ?λλά καί τό τραγούδι στή νίκης μου

Θά π? κάτι κι ?ς παρεξηγηθ?, μόνο ?σύ θά μέ καταλάβεις.

Ε?δα τό βράδυ στ? ?νειρό μου, πώς ?μουν ?μβρυο μέσα στήν κοιλιά σου. Τότε δέν ε?χα φωνή νά σο? μιλήσω ο?τε α?τιά γιά νά σ? ?κούσω. Α?σθανόμουν μόνο τούς κτύπους τ?ς καρδι?ς σου, α?τόν τόν ?ερό ρυθμό πού μέ συνόδευσε μέχρι νά βγ? μόνος ?ξω στή ζωή.

Καί ?ταν ?μπηξα τό πρ?το μου κλάμα στόν ?ποχωρισμό σου, ό γιατρός μέ ?κούμπησε πάνω στό σ?μα σου, ν? ?κούσω πάλι τήν καρδιά σου καί νά ?συχάσω!

?ταν ? πιό πρωτόγονη ?πικοινωνία μας. ?ταν ? πρώτη ?ρχέγονη συνομιλία μας, πού ?μεινε ?ς ?ρχέτυπο στό ?ποσυνείδητό μου.

– ?πό τότε μεταξύ τ?ς φων?ς μου καί τ?ν α?τι?ν μου ?π?ρξε ?νας ?ερός δεσμός, ?κατάλυτος στό χρόνο

– Στούς πολέμους, στή φωτιά τ?ς μάχης, ο? στρατι?τες φωνάζουν περισσότερες φορές «μάνα μου σ?σε με» ?π? ?,τι «Θεέ μου σ?σε με»

– ?σύ, μάνα, τό Θεό ?κπροσωπε?ς στή γ?

– Δέν ε?σαι ?μως θεός, γι? α?τό καί ?ποπίπτεις σέ λάθη.

Ποτέ ?μως δέν θά παρεξηγήσω τά ?νθρώπινά σου λάθη.

? ?γάπη σου ε?ναι τόση πού διαλύει κάθε κακό, πού πληρο? τά πάντα καί ζωογονε? τίς ψυχές μας.

Ν? σαι ε?λογημένη!

Του Κωνσταντίνου Ερρίπη, θεολόγου – Καρδιολόγου

Πηγή: εδώ

Δείτε και το όμορφο videaki παρακάτω